مشروعیت حکومت و مداخله نظامی از طریق دعوت در اسلام (سنی) و حقوق بین‌الملل / علی دلدار

یکی از مهم‎ترین مسائل مناقشه‎برانگیز در چند دهه اخیر، مداخلات نظامی نامشروعی است که در ابعاد منطقه­ای و بین­المللی رخ داده است. شیعه و سنی، حکومت پیامبر6 را به دلیل نصب الهی مشروع می‎دانند؛ اما بعد از پیامبر6 بین ایشان اختلاف نظر وجود دارد. شیعیان معتقدند که امامان معصوم: از سوی خداوند متعال نصب شده­اند؛ ولی اهل‎سنت معتقدند که بعد از پیامبر6 حکومت با رأی و بیعت مشروعیت می­یابد. در حقوق بین­الملل نیز مشروعیت حاکمان از طریق رضایت مردمی است. حال پرسشی که مطرح می­شود این است که: مشروعیت حکومت در اسلام و حقوق بین­الملل چگونه است و مشروعیت و صلاحیت مقام دعوت­کننده چگونه قابل تشخیص است؟ برای پاسخ به این سؤال با روش توصیفی و تحلیلی می­توان گفت که: مشروعیت حکومت به این است که کسی حق حاکمیت و در دست گرفتن قدرت و حکومت را داشته باشد؛ اگر مقام دعوت‎کننده صلاحیت قانونی و مشروعیت مردمی نداشته باشد، به منزله عدم مشروعیت مقام دعوت‎کننده و عدم مشروعیت مداخله­کننده است که اخیرا از سوی تعدادی از کشورها صورت گرفته است.