تعامل یا هم‎گرایی: راهبرد مقابله با جامعه‎پذیری دینی ـ فرهنگی اقلیت‌های شیعی در آمریکا/محمدرضا حضوربخش

همان‎طور که از عنوان مقاله هویداست، بحث از جامعه­پذیری دینی ـ فرهنگی یک موضوع جامعه­شناسانه است که به جریان‎شناسی فرآیندی در آمریکا می­پردازد که در قبال اقلیت شیعی در طول سال­های اقامت آنها انجام پذیرفته است. جهت‎گیری سیاسی در آمریکا در برابر شیعیان، در وهله اول، مبتنی بر «انزواسازی» و «طردشدگی» قرار گرفت. اما بعد از چندی، این سیاست جای خود را به «انحلال و ادغام» مسلمانان، از جمله شیعیان داد؛ سیاست­های اجتماعی که از طریق جامعه‌پذیری دینی ـ فرهنگی انجام می­پذیرد.
پرسش اساسی اینجاست که پادگفتمان تئوری ادغام چیست و چگونه جامعه شیعیان آمریکا می­تواند به یک جامعه خودبنیاد تبدیل شود که به‎صورت خودآگاه درصدد حفظ هویت شیعی خود برآید؟
در این مقاله، نویسنده با بهره­گیری از تجربه میدانی در آمریکای شمالی و استفاده از مصاحبه انبوه و مطالعه منابع کتابخانه­ای، به واکاوی سرگذشت شیعیان در آمریکا می­پردازد. همچنین راهبردی به نام «هم‏گرایی» را نیز به‎عنوان دستورالعمل مواجهه با سیاست­های اجتماعی دولت آمریکا در برابر شیعیان برمی­شمارد که بر اساس پنج مزیت­ «متوسط پایین سنّی»، «میزان ازدواج»، «نرخ باروری»، «سطح تحصیلات» و «ارتباطات خانوادگی» کاملا انضمامی و تحقق­یافتنی خواهد بود.